Estetycznie wyglądający uśmiech jest marzeniem wielu osób. Problemem, który często spędza sen z powiek, jest diastema. Może ona wynikać z wady zgryzu lub też być cechą uzębienia uwarunkowaną genetycznie. Mimo iż problem ten nie wymaga leczenia, to coraz więcej osób decyduje się na jego szybkie i skuteczne pozbycie, między innymi przy pomocy prostego zabiegu chirurgicznego.
Estetycznie wyglądający uśmiech jest marzeniem wielu osób. Problemem, który często spędza sen z powiek, jest diastema. Może ona wynikać z wady zgryzu lub też być cechą uzębienia uwarunkowaną genetycznie. Mimo iż problem ten nie wymaga leczenia, to coraz więcej osób decyduje się na jego szybkie i skuteczne pozbycie, między innymi przy pomocy prostego zabiegu chirurgicznego.
Co to jest diastema?
Wiele osób zastanawia się, co to jest diastema. W słowniku medycznym pojęcie to określane jest jako przerwa między zębami siecznymi przyśrodkowymi. Oznacza to zauważalną szparę, która pojawia się między górnymi jedynkami. Diastema nie w każdym przypadku jest uważana za wadę zgryzu, choć może być traktowana w ten sposób, gdy szpara pomiędzy zębami przekracza 2 mm. W pozostałych wypadkach diastema jest powstałą cechą uzębienia, która tak naprawdę nie wymaga żadnego leczenia, ponieważ nie zagraża ona życiu ani zdrowiu pacjenta. Niemniej jednak bywa uważana za rodzaj defektu estetycznego, który wpływa na wygląd uzębienia.
Przyczyny i rodzaje diastemy
Wyróżnia się kilka rodzajów diastemy. Może ona polegać na rozsunięciu jedynek, które ustawione są równolegle. W przypadku gdy dolne końcówki zębów są skierowane do siebie, mówimy o diastemie zbieżnej. Z kolei gdy górne końcówki zębów skierowane są od siebie, mamy do czynienia z diastemą rozbieżną.
Przyczyny diastemy są znane współczesnej medycynie stomatologicznej. Może być ich co najmniej kilka. Pojawiająca się diastema może wynikać z przerostu lub niskiego przyczepu wędzidełka wargi górnej. Oprócz tego diastema może być spowodowana hipodoncją (brakiem) siekaczy bocznych lub też ich zmniejszonym rozmiarem bądź hiperdoncją, czyli posiadaniem nadliczbowych zębów w jamie ustnej. Diastema pojawia się także z powodów fizjologicznych. Może ona być zaobserwowana w czasie wyrzynania się zębów siecznych bocznych stałych. Proces ten następuje pomiędzy 7. a 9. rokiem życia. Zazwyczaj w tym przypadku diastema nie ma więcej niż 2 mm.
Jak się leczy diastemę?
Osoby, którym przeszkadza przerwa pomiędzy górnymi jedynkami, zastanawiają się, jak się leczy diastemę. Współczesna stomatologia opracowała prosty zabieg chirurgiczny, który umożliwia pozbycie się tego problemu.
Leczenie diastemy zależy od szerokości szpary między zębami i aktualnego wieku pacjenta. Metodą na pozbycie się jej może być zamknięcie diastemy z użyciem światłoutwardzalnych kompozytów stosowanych w plombach.
W diastemie prawdziwej, spowodowanej przerostem wędzidełka wargi, posiadaniem zgryzu urazowego lub brakami w uzębieniu, w pierwszej kolejności należy usunąć przyczynę tego stanu. Trzeba wówczas wykonać zabieg podcięcia wędzidełka, a następnie kontynuować leczenie za pomocą aparatu ortodontycznego. Skomplikowane przypadki diastemy nierzadko wymagają ekstrakcji dodatkowego zęba bądź też interwencji implantologiczno-protetycznej, zazwyczaj poprzez zastosowanie wszczepu śródkostnego.
Diastema może być defektem, który przeszkadza niektórym osobom w codziennym funkcjonowaniu. Rozwiązaniem tego problemu jest wykonanie prostego zabiegu chirurgicznego o minimalnej inwazyjności.
